Twee achtergrondzangeressen wachten in Cafe Willem Slok op de leadzangeres. Tot zij er is, komen ze niet verder dan hun vaste collectie achtergrondzangdeuntjes. Faas met Haaren zet met Doo-Wop, Doo-Wop in nog geen half uur een ontroerend, realistisch verhaal neer. Het publiek maakt kennis met twee sprankelende personages die ze in hun hart zullen sluiten.
De dames kunnen lang wachten, want het zijn de jaren 30 en de oorlog dreigt. De minuten worden uren in hun inmiddels nieuwe thuis: de kroeg. Ondertussen zingen ze samen hun begeleiding van de leadzangeres en beseffen ze steeds meer wat er met haar is gebeurd. Hun achtergrondzang is mooi, maar werkt ook op je lachspieren omdat er duidelijk een onderdeel, de hoofdzang, ontbreekt. De gaten in hun muzikale opvoering worden steeds pijnlijker.
Puur locatietheater
De opvoering is een pure vorm van locatietheater. Faas met Haren is in de geschiedenis van het cafe gedoken. Ze discussieren over wie met Willem Slok naar bed is geweest. De barman heeft zelfs een kleine rol in hun stuk. Bovendien vertellen ze bizarre geruchten die spelen in de kroeg, zoals een man die iedere dag hetzelfde verhaal uitkraamt.
Ontkennen en erkennen
Judith Faas en Desiree van Haaren zetten twee briljante figuren neer. De een is ontkenner, de ander erkenner en deze combinatie is leuk bedacht. 'Je wilt de waarheid niet weten', zegt de erkenner. 'Onzin!', roept de ontkenner daarop. Dankzij hun overtuigende spel zou het verhaal zich gemakkelijk zo'n negentig jaar geleden kunnen afspelen in het cafe.
Mantelpakjes
De dames van Faas met Haaren nemen het cafe helemaal mee in hun voorstelling. Met humor en zang vertellen zij een meeslepend, oprecht verhaal. Het tijdsbeeld van de jaren 30 komt helemaal over met hun mantelpakjes en glazen sterke drank waarvan ze de een na de ander naar binnen gieten. Met een simpele stap over de drempel van het cafe, waan je je in het leven van de achtergrondzangeressen.
terug